திருப்பாவை - 19 (குத்து விளக்கெரிய)

குத்து விளக்கெரியக் கோட்டுக்கால் கட்டில்மேல்
மெத்தென்ற பஞ்ச சயனத்தின் மேலேறிக்
கொத்தலர் பூங்குழல் நப்பின்னை கொங்கைமேல்
வைத்துக் கிடந்த மலர்மார்பா! வாய்திறவாய்;
மைத்தடங் கண்ணினாய்! நீ உன் மணாளனை
எத்தனை போதும் துயிலெழ ஒட்டாய்காண்,
எத்தனை யேலும் பிரிவாற்ற கில்லாயால்,
தத்துவம் அன்று தகவேலோ ரெம்பாவாய்.

Explanation
Oh Lord whose chest (maarbaa) is adorned by flowers (malar)! You who are sleeping (kida) on a soft (meththenRa) cotton (panchu) mattress (sayanam), on (mEl) a bed (kattil) with legs (kaal) made of ivory (kOttu), keeping (vaiththu) your forehead near the chest (kongai) of your consort (nappinnai), who is wearing bunches (koththu) of flowers (alar) on her head (kuzhal), with 'kuththu vilakku' lamps lighted (eriya) all around; please open (thiRavaay) your mouth (vaay). Oh! you consort, your eyes (kaNNinaay) decorated (thadam) with 'mai', you (nee) do not seem to let us (ottaay) wake up (thuyil ezha) your (un) husband (maNaaLan), for such a (eththanai) long time (pOdhum). Look (kaaN)! You do not want (illaayaal) to be separated (pirivu aatra) even for little while (eththanaiyElum). This is not (anRu)
good nature (thathuvam), nor is it fair (thagavEl).

Purport
Oh Lord! Resting as you are on a couch supported by elephant tusks, on a bed which is soft, cool, white, beautiful and fragrant, with bright-lit lamps all around, with your broad chest on the bosom of your consort, Nappinnai wearing bunches of fragrant flowers on her tresses, please open your mouth and speak
to us!