திருப்பாவை - 23 (மாரிமலை முழைஞ்சில்)

மாரிமலை முழைஞ்சில் மன்னிக் கிடந்துறங்கும்
சீரியசிங்கம் அறிவுற்றுத் தீவிழித்து,
வேரிமயிர் பொங்க எப்பாடும் பேர்ந்துதறி,
மூரிநிமிர்ந்து முழங்கிப் புறப்பட்டுப்,
போதருமா போலேநீ பூவைப்பூவண்ணா! உன்
கோயில்நின்றும் இங்ஙனே போந்தருளிக் கோப்புடைய
சீரியசிங் காசனத்திருந்து யாம்வந்த
காரியம் ஆராய்ந் தருளேலோ ரெம்பாவாய்.

Explanation
Just like (pOlE) a brave (seeriya) lion (singam) lying (manni kidandhu) and sleeping (uRangu) inside a mountain (malai) cave (muzhainchu) comes to his senses (aRivutru): starts (puRapaattu) to comes out (pOdharum) during rainy (maari) season, opening his eyes (vizhi) like fire (thee), shaking (ponga) his mane (vEri mayir), bending (pErndhu) his body on all sides (eppaadum), shaking (udhaRi) and stretching the body to get it into shape (moori), standing erect (nimirndhu), and roaring (muzhangi), You (nee) please come out (pOndhu). You, who are the color (vaNNaa) of the bilberry (poovai) flower (poo), will you please sit (irundhu) on top of the great (seeriya) throne (singaasanam) and examine (aaraayndhu) the purpose (kaariyam) of our (yaam) coming (vandha) to your (un) decorated (kOppudaiya) temple (kOyil), and having come (pOndhu), our standing (ninRu) this way (iNGNGanE), and bless us (aruLElOr).

Purport
Our Lord, of eternal enchanting bluish hue, the colour of the Kaayambu flower! Just as the Lion wakes up from its winter hibernation in the mountain cave, opening its fiery flashy eyes, shaking all its limbs vigorously, ruffling its mane in the action, standing upright and stepping out with a mighty roar, may you please proceed from your bed-chamber to your lofty ornamented throne! Won't you please grant us your gracious audience and pray, listen to our entreaties?